İnsanlık
Yaprak dökemedi tuba ötmeyince hüdhüd
Yalanızlığı taşırmadan güz Kırılır ortadan kurşunsuz namlu K/ar kokardı tepeleri Kan kokmadan evveli kara kıtalar Mutluydu insanlık Ağızları acıya sarılı k/ağıtların Birde filizlenmiş umudu Yasak ayinlerle çapaya çabalıyorum Düşmemişken göğün cennet meyveleri Ölüm çoktan sahiplendi kereveti Mutsuzken insanlık Kurşun kadar ağır uyku Göğsümde gölgeler kuşkulandığım Ferimde kin dilim bıçak Kardeşçe yuyuyor ruhumu Dicle Fırat Elinde ödül mektupları sinsice Ağlarken insanlık |