GİDİŞ/İN YAKTI CANIMI
En acıyan yerimden,
Yalnızlığımdan vurdu beni bu gidiş, Giden miydi canımı bu kadar yakan, Gidişin kendisi mi bilemedim. Giderken yanına almasaydın sesini, Bana bıraksaydın kokunu bari, Belki bu kadar yalnız kalmazdım. Belki bu kadar yanmazdım. Gitmeseydin demiyorum, Giderken kendini bıraksaydın bana, Ya da sevgimi götürseydin yanında, Ben burada sevginle kalmasaydım baş başa. İçim yanıyor, Ne anlatılmaz bir hal bu, Ben yetmiyorum sensiz nefes almaya. En acıyan yerimden vurdu beni bu gidiş, Giden miydi canımı bu kadar yakan, Gidişin kendisi mi bilemedim… |
Giden miydi canımı bu kadar yakan,
Gidişin kendisi mi bilemedim…
Bilinmez ki... Can yakan gidiştir; ama özlenen, istenen, gidenin kendisidir...
Her gidiş böyledir; acılar, özlemler ve can yakan vurgunlar...
Güzel şiirinizi kutluyorum... Selamlarımla...