MİRAS
MİRAS
Geceler bıraktım sana sana dingin sabahlar sen bende gülümseyene kadar gülüşümü bıraktım gör diye gözlerimi duy diye sesimi düşün diye beynimi sev diye kalbimi ben sana sende beni bıraktım özlemler bıraktım sana sonsuz düşler aşıp tensel dudaklarını ruhuna ruhumdan ilahi öpüşler bıraktım bağışla acımı bıraktım sana ama tuz basmamak için yarana yarınları taşıyıp sonsuzluğa dünden anılar bıraktım koptu belki ellerimden ellerim ben bende değil artık bütünümle sendeyim sardım ruhumun yorganına o gül bedeni ölüm yokluğum değil sen sende yaşat beni sen ey ölümü yenen ölümsüz sevgili E/S |