Yıllarca aradım, bulamadım aşkım, ben seni.
Bulduğumda gençliğim gitti elden, aramaktan yoruldum.
Bir daha kaybetmek istemiyorum; ne aşkı, ne de seni.
Akıp giden zaman kıskanıyor; aşkım, benden seni.

Sanki; asırlarca hasret kalmışım, ben sana.
Gündüz düşünüp, gece hayal etmekten yoruldum.
İstiyorum ki; geceleri de rüyamda göreyim seni.
Gözüme girmeyen uykular kıskanıyor; aşkım, benden seni.

Hasretimi gidermek için hep yanında kalmak istiyorum.
Aramızdaki engelleri aşmaktan yoruldum.
Sana kavuşmak için koşup sarılıp kucaklamak istiyorum.
Seni tutup saracak kollar kıskanıyor; aşkım, benden seni.

Senden bana rüzgarlar estikçe; kalbimdeki ateş, kor olup yanıyor.
Gönlümde açan gülleri her gün derleyip toplamaktan yoruldum.
Seninle birlikte her gün nefes alıp vermek istiyorum.
Yanan yer gök kıskanıyor; aşkım, benden seni.

Geceleri sana sarılıp, sıcaklığında yatmak istiyorum.
Gündüz gece, sana yürüyüp koşmaktan yoruldum.
Gözlerindeki aşkı, her gün doyasıya yaşamak istiyorum.
Bize bakan gözler kıskanıyor; aşkım, benden seni.

Böyle bir aşk, böyle bir hayat yaşanmaz biliyorum.
Kalbimdeki aşkı sevdayı taşımaktan yoruldum.
Bulduğum aşkı, bir daha geri yitirmek istemiyorum.
Her gün kısalan ömrüm kıskanıyor; aşkım, benden seni.

Her şeye rağmen ben yine de seni seviyorum.
Sen de beni; sevip, aşık oldunsa diyorum.
Gittiğin her yerde, beni; kalbinde yaşat ki, diyorum.
Aslı ile Kerem, Leyla ile Mecnun gibi,
Tanrı, ölünce bizi de bu aşk ile yaşatsın, istiyorum...

Cahit Karaç