BİZ
BİZ
İnsan doğar; arlı, arsız, yaşar, ölürüz. Akılsız başımızla, dik yürürüz. Çok konuşur, iş yapmaz, övünürüz. Boş vaat, umutla geçer, ömrümüz. Herkesi kendimiz gibi, biliriz. Akıl almaz hatalara düşeriz. Hak ararken, haksızlık ederiz. Hiç ders almadan yaşayıp gideriz. Müslümanlığımızla övünürüz. Biz kendimizi, cennetlik görürüz. Hile yapar, doğru görünürüz. Dürüstlüğü elin gâvurunda görürüz. İşimize geleni doğru sayarız. Biz, bizden başkasını aptal sanırız. Yanlış yolda doğru, düzde şaşarız. Allah’tan korkup, kuldan utanmadan, yaşarız. Kalmadı güven, insanlıkta ölçümüz. Cebinde dolar olan, en büyüğümüz. Hırsızlar yaşarken, biz dürüstler ölürüz. Belki, insanlığı biz de öğrenir, ölmeden, önce ölürüz. 2001 / Cahit KARAÇ |
Olması içinde benim onlardan üç beş kat daha fazla çalışmam gerekir. Yoksa ben hiç bir şey elde edemem.
Hepinizi sevgiyle selamlıyorum.