UFAK DOĞRA CİVCİVLER YESİN
Ulu orta yerde ozanım dersin
“Ufak doğra dostum, civcivler yesin” Tartışılmaz şair yazanım dersin “Ufak doğra dostum, civcivler yesin” Aşığın ruhu pak istemez kalay Ego zırvasıyla çeker mi halay Ben ozanım demek, dil ile kolay Ufak doğra dostum, civcivler yesin Usta tırnakçısın hazla çarpansın Araklamak işin çalan çırpansın Üç ondan beş bundan bulup kırpansın Ufak doğra dostum, civcivler yesin Ne bir evliyasın nede bir veli Bükmeye çalışma bükülmez eli Ağzına dolama yorma Veysel’i Ufak doğra dostum, civcivler yesin Tanı Mahsuni’yi bil Pir Sultanı Soluklandığımız bu koca hanı Sorup öğrenmeden, ilim irfanı Ufak doğra dostum, civcivler yesin Babı böyle yoktur, cimiyle lamı Arife gerekmez cahil kelamı Bilir ayrıt eder içten selamı Ufak doğra dostum, civcivler yesin Fazla bel bağlayıp atımlık usa Aklını hapsedip, koyma fanusa Kendini eş tutma koca Yunusa Ufak doğra dostum, civcivler yesin İnsanı kırmak mı, yönüm dediğin Üç beş metre bezdir benim dediğin Gark olur toprağa tenim dediğin Ufak doğra dostum, civcivler yesin Sevgi kadehine olmazsan saki Varlığın siyahı eylemez haki Cehalet özdeyse kalırmış baki Ufak doğra dostum, civcivler yesin IŞIK gönüllere köprü kurmazsın Benlik hırkasını yere vurmazsın Verdiğin ikrardan, kalben durmazsın Ufak doğra dostum, civcivler yesin Azimet IŞIK ÇEKMEKÖY İSTANBUL |