canım...
en üşüdüğü yerde gözlerinin
yalnızlığım on ikiyi vurur her pencere açılmazki maviliğe boşuna değil duyduğum ekmek kokusu bir hüznü ağlar gözleriyle akşam kadınları kalmamış bir caddede yorgun bir kalem kırılır avuçlarımda ölüme yakın nasıl parlarsa bir yudum su karanlık odalarda tütün kokusu eski bir resimde gençliğim.. |