azgın fırtınalarını ortadoğu’nun
vahşî kuşanıp
özünüzde çocuk ve kavga büyüttünüz
ustaca

yarınların gül yoluna yakışanını
ve kurşunu
en gürlek siz bölüştünüz
zulmün küllerini dökmek için kör-karanlığa

ceylân gözü mahzunsa
siz mazlumsunuz
kalbiniz ki, devrimler diyarıdır
-hurdahaş bir özlemle candan selâmlaşırken hele-
yüzünüz karanfil fışkırınca

toprak nasıl duyarlıysa ilkyazın
nasıl devinirse yüzbin dilden gökyüzü
göçmen kuşların kahraman kokusunu
acılar acısını da öyle savundunuz

sokaklarda boydan boya kan egemenken
duvar diplerinde kırılırken çığlıklarınız
-bütün dünya suçludur, bütün dünya
diye bağıran beyrut’lu ana
sizin olduğu kadar benim de anam
desem, sevinip ağlar mısınız
ölümlerde
kıyımlarda
zindanlarda kök salmış
o evrensel soluğunuzla

ah benim
türküleri yaralı
gözleri çağ yangını
mâvi sevdalı
yurtsuz halkım
hani evlâtlarınızın şirin elleri
inancın ve direncin simgesi
hani sırılsıklam
tütüne ve tüfeğe vurgun arkadaşların
gelinlerin
gençlerin hani
yorgun ama gizemli
şafağın baygın serildiği yüzleri
yâni filistin’in ulusal gülleri

siyonistler
güllerinizi bile kurşunladılar, değil mi
yapayalnız avlulara cömertçe açılan
pencere önlerinde
pencere önlerinde oy
canınızdan çok sevdiklerinizi

biliyorum, bu yüzden
kırık-dökük çoğun şarkılarınız
ölülerinizden
öfkenizden
ve hüznünüzden

koşullar, çetin gerçî
koşullar korkunç
koşullar kahpe
ihânet bulutlarıdır kabaran üstünüzde
olsun
başınızı dik tutun
ve esen tutun
doğrulun civan-endam, özgürlük coşkusuyla
güneşin marşlarıyla doldurun meydanları
savaş meydanlarını
barış meydanlarını
gülüş meydanlarını
düğüne gidercesine
halaylar çekercesine
vurdurun meydanları
gömleğiniz inadına ter koksun
inadına yüreğiniz gül

dönüşünce sürgünün billur sevince
bize de belleteceksin, yüce filistin
sürgit ölüm çanlarını dinlemez devran
yaşamın yanılmaz yasası budur
yaşamın en mutlu yasası budur
zâlimlerin dünyası da kahrolur, diye

şimdi ölülerinizin kutlu tenini
eğilip öpmeliyim
çatlayan şimşek gibi

yenilmediniz!

Şiirli Çıkın Dergisi, 2002