HAYAT
vur darbeni hayat
at fırçanı varsın kırılsın kol kanat ne dost bırak yanı başımda ne de namzetini ben ki her seferinde dikilmişim tekrar tekrar karşına bir başka baharında filizlenirim elbet bu kaçıncı kara kışına direnişim sayısını ben de unuttum sen darbelere ben sövmelere devam iki satır şiire sığdırırım şimdi gam keder ne varsa dökülür içimden atarım öfkemi her zaman olduğu gibi satırlarım sarmalar şu gariban yüreğimi şimdi sana bi güzel sayıp sövmeli hayat bu da olsun şiirimin tuzu biberi |