dolu boş kardeşliği
yağız göğüslü bir kadın geçti düşün bozkırından
çok efor gerek dinlenerek beslenelim sütü sek içenler çok yaşamıyor odaklanamıyorum bazı saniyeler ömürlük sevişen gecenin dumanı terleyen serinliği ondan müfredat değiştiriyor durmadan beyninin kıraathaneleri ay yeşil değil henüz şükür molotofçu abiler geçiyor üç hilalli gülücükler sallıyorum onlara fesleğen saçlı ablaların düşlerini ısıtmaya kahvenin köpüğüne çayın demi soğuyor acelem var diyemiyorsun dur biraz-dana her hücremde ayrı ses çatışması balkanlaşan ezgi ve dış çeperin parmaklığında papatya toplumsal geri çekiliş yıldızların sessizliği unutuyor bildiğini sabahın yolcuları 0131 |