Sevgili...
Gökyüzü dar gelince haykırışıma
Uçurtmalarım sende rehin kalmıştı
Sorgusuz ve sualsiz,
Kesmekeşler içinde.
Gözlerim uykusuz uykulara dalmıştı
Gökyüzüne çatmıştım önce.
Mahmur gözlerimde çapak!
Dil asi ve üryan, ayaklar çıplak!
Tanımsızdı;
Göçebe hali karıncaların
Ve tarifsizdi;
Titreyen hali martıların
Öksürük zamanlarımın sebebi sendin be gülüm.
Buhranlar korunun nârı sendin işte.
Söylesene;
Ayrılık mı olacaktı yüreğime kiracı?
Ve yerinde saymak mı bu aşığın miracı?
Oysa;
Burak’lar yorgun, Burak’ların kanadı kırık,
Mektuplar yalın kaldı, mektuplar yırtık.
Hicret etti sana,
Hasretinden kaçırdığım gün beyazları
Her gece başıma inendi yalnızlık balyozları
Ve sen;
Anlıyorsun degil mi?
Anlıyorsun sen beni...

Sevgili...
Vurgun yedim,gözlerinin hüzün denizinde,
Çırpınışlar faydasız, bu ıslak menzilinde.
Her lahzada çöküyorum, her lahzada hicran.
Visâlin hayali mi bu ansızın sakagıma vuran?
Sen aglama! aglama gülüm.
Gözyasın kabartır denizlerimi,
Bak! mendilim ıslak, silemem incilerini.
Solgun aksamlarda,
Ölgün kelimeler düstü bahtına.
Sen beni tanırsın gülüm,
Ne olursun bağışla.
Oysa gözlerinin;
Resmini çizecektim ak beyaz kagıtlara
Ve seni anlatacaktım;
Yelkovanı buz tutmus zamanlara.
Ve sen;
Anlıyorsun degil mi?
Anlıyorsun sen beni...

Sevgili...
Simdi yoksun,
Süreyya’da yok,turnalarda yok.
Yaralı ceylanların kapandı gözleri,
Gül kurularını savurdu rüzgar.
Titrek aralıklara gebe kaldı yüregim.
Ve gönül devletime baskaldırdı hasretin.
Nerdesin yasama sebebim,
Söyle nerdesin?
Oysa tüm sokaklarında,
Bir ihtilal bilmecesi.
Çözecektim sevgili terk etmeseydin beni.
Oysa;
Gidişin târumar etti her yeri,
Tard edildi gök kubbenin direksiz miğferi.
Hüzünbaz bir tat işte,
Damağıma yapışıp kalan,
“Sensiz de yasanır” ha!
İste bu en büyük yalan!
Seviyorum seni,seviyorum iste.
Gün beyazım,
Mavi düşüm,
Yalnızlığım benim.
Seviyorum seni,
Sensin yasama sebebim.
Ve sen;
Anlıyorsun degil mi?
Anlıyorsun sen beni....

Engin Badem
-acemişair-
-2004-