Ne Zaman Bir Şehre Alışsam
Ne zaman bir şehre alışsam
caddelerini sokaklarını hayal ederim önce ağaçlarını ve insanlarını düşünürüm ne acılar çekildi varoşlarında kim bilir ne göz yaşları süzüldü yüreklerden... ne zaman bir şehre alışsam o şehirde yüreğim vardır bir ağacın kovuğunda bir sokak lambasının demir sapında bahçede ki bir çamaşır ipinde asılı kalmıştır yüreğim... sevdalanan insanlar gelir ilk önce aklıma sabahın köründe kaldırımlarını çiğneyenler terk edilmiş evlerinde bir kazak bir gömlekle titreyenler orada yokluk yoksulluk çekenleri hatırlarım... bırakıp da gitmek zordur anıları daracık sokakları yaşanan coşku dolu anları gece ışıl ışıl yanan caddeleri tepenin ardından göz kırpan hilali bırakıp gitmek zordur berduşları kuşları ararlar beni sorarlar, göklerdedir başları... ne zaman bir şehre alışsam tanımak isterim şairlerini yazarlarını tanımak isterim kalabalıklarını akıllılarını, delilerini, velilerini gezmek isterim semt pazarlarını... hep zor gelir o şehre yetmek yetebilmek günü gelince sevdiklerini bırakıp ardına bakmadan terk edip gitmek... |
Çok Beğendim…
………………………………………. Saygı ve Selamlar…