ZAMANIN KÖR KUYUSUNDA ...
Bir ses
Bir tınıda Düşer hayatı insanın Zamanın kör kuyusuna bir düş ağartısında Geleceğe dair her hayal ortasından kırılır Geçmiş zamanın kucağına Asık suratlı çocuklar birikir Bakışların gülüşün İnceden inceye bir sızıyı çekiştirir içimde Dur desem dur Kıyım kıyım hüznümde çıbanlar çıkaran bu zamana Dur desem dur Hayatımın soğuk yüzünde bir sıcak esintiye kıyan bu zamana Ağrım sızım Bir kin döngüsünde Düşüyor ibresine batının Doğudan devşirdiğim gönül közümü Savurmak zorunda mıyım ölülerin Ganj ına Dur ne olur dur Topallayan ses tellerimin Derdini yürütmesine izin ver… Gelmeden akşamın, Sabahın ışıklarına Acıdan ıslanmış hüznümü sermeme izin ver İzin ver bir akşam ürküntüsü Tutup korkularımı çekiştirmesin… Yanmayacak gömleğimin Gözümde yok kıymeti Akşam sarhoşluklarına bir meze Acıdan ısmarladığın Hüznün dalkavukluğuna sığınmış ızdırabımın Neşesi yok sabah çıkmalarına… Ürkek bakışlarıma sebep Mısralarını ayarttığım İçimi kaldıran şiirlerim uzun bir hikaye Bu hikaye sonu olmayan tatsız bir lokma Ciğerime karışan nefese inat Midemi acıtan çok acıtan… NİSAN 2017 |
Beğendim...
............................................................ Saygı ve Selamlar…