En beterinden ezber
Ürkek,
kal’an, çoğalan yalnızlıkla, Yine kanatlarımı açtım dipsiz semaya. Basit bir terk değil, En beterinden ezber bu... Hani bi sessizlik gibi, Küçük, masum çocuğun özlemi, Ya da yıkık, dökük eski duvarlar misali... Hayli katedilmiş düşler, Kırgınlığa mühletler neyler? Zannetme zaman öteler, Çaresiz kaldı, bendeki çareler... Aybüke |
Kutlarım...
............................... Saygı ve Selamlar..