Kendime Kızıyorum
Mevsimler değişirken durdun aynı kararda
Tam elli beş yıl geçti bıkmadın mı zarar da Ne aklın var ne fikrin… İz’an zaten firarda Ne birazcık kısaldım ne santim uzuyorum Bu nasıl bir sersemlik kendime kızıyorum Harcıâlem yaşa git millet vatan nedir ki Uslu otur rahat dur sana batan nedir ki Neyine gerek senin soyun Ata’n nedir ki Oturdum şiir yazdım methiye diziyorum Bu nasıl bir sersemlik kendime kızıyorum Aldırma bu dünyaya gördüklerin bir oyun Hiç tuzun kurudu mu? Yaladı keçi koyun Muhalefet ettin de sanki uzadı boyun Kurulu bir düzen var düzeni bozuyorum Bu nasıl bir sersemlik kendime kızıyorum Her biri bir ulema daha dünkü hödükler Âlimlere ders verir olmuş aklı güdükler Sanki çoban kavalı öter durur düdükler Ah kafam sersem kafam hep seni eziyorum Bu nasıl bir sersemlik kendime kızıyorum Kısmetine çıkana hakkımdır madem dersin Görmeyene şehla de şehlaya badem dersin Karakolda şaşırma buyrun ifadem dersin Ve nihayet anladım… Galiba çözüyorum Bu nasıl bir sersemlik kendime kızıyorum Belki gönlün geniş de dünya ondan da geniş Her yokuş karşında muhakkak vardır iniş Belki de diyorsunuz Erdal bu ne serzeniş Anlayan, okuyan yok ne diye yazıyorum Bu nasıl bir sersemlik kendime kızıyorum |
Kaleminizden dökülmüş, güzel bir şiir, Yüreğinize sağlık…
Çok Beğendim…
……………………………… Saygı ve Selamlar…