Neredesin gül yüzlümPerdelerin çekilmiş ışıkların yanmıyor Sırlara kadem bastın neredesin gül yüzlüm Gönlümde lal bir feryat yükseliyor dinmiyor Vuslata sesim kıstın neredesin gül yüzlüm Ay karaya boyandı zifir üstüme çöktü Yokladım tüm çevreyi senden tek bir iz yoktu Keder vurdu sinemi ciğerim katran döktü Hangi meçhule pustun neredesin gül yüzlüm Aklımı baştan alan yokluğunla kahr oldum Yetim çocuk misali kendi içimde soldum Kapıldım düşünceye vasıf hicranla doldum Böğrüme kendir astın neredesin gül yüzlüm Yel cereyan estirdi ruhumun sokağına Baykuş mesken eyledi oturdu gül bağına Yaz gününde kar yağdı içerimin dağına Haneme tipi estin neredesin gül yüzlüm Sensiz koca dünyada söyle nasıl yaşarım Yönümü bile bulmam ezberimden şaşarım Kötüye temah olup güzelliği boşarım Halime neydi kastin neredesin gül yüzlüm Olmadığın meskenin kıymeti yok gözümde Ne yarar yaşadığım can taşısam özümde Tükendi tüm mecalim hal kalmadı dizimde Bütün dengemi sarstın neredesin gül yüzlüm M.Kılıçel |
Her şeyiyle dört dörtlük bir hece'ydi.
Şiir,okurken insanı içine alıp götürüyor.
Ustasına yakışan,nefis bir eserdi okuduğum,ve etkilendiğim.
Kutluyorum,şiire emeğinizi,sevgiyle...esenlik dileklerimle...