Roman okudum seni düşündüm..
Sadece seni..
Diye başladım satırlarıma..
Ne yazacağımı ne diyeceğimi bilmeden sadece seni düşündüm..
Kulaklarımda kaldırımlarda oynayan çocukların sesi.
Balon satan adamın çığlığı..
Ve en önemlisi gözlerimin önünden geçen hayalin..
Kalem oynayamaz oldu yerinden
Sözcükler eksik kaldı.
Herşeyi biraz eksik.
Seni biraz fazla sevdim..
Şiir okudum seni düşündüm..
Sadece seni..
Kulaklarımda duymadığım muzuki
İçimi kaplayan kokun..
Beni benden alan gülüşün
Gülüşün demişken sadece bana özgü olsaydı keşke.
Bu hayattaki en güzel keskem sensin be kadın..
Karanlık rutubetli odamda öksürüklerle mücadele ederken bu çaresiz animda bile seni kusursuz bir şekilde sevmenin mutluluğunu yaşıyorum..
Bilirsin sevmeyi bilenler ilk önce avuç iclerinden başlarlar sevmeye
Ben seni ilk avuç iclerinden sevmeye başlamıştım..
Hala kaldığım ilk yerdeyim..
Biraz yarım biraz eksik biraz işte fazlasi değil..
Şiir okudum sensiz öldüm..
Dudaklarım da son söz..
Yüreğimde tek bir kelime..
Bedenim de bir sen.
Satırlarım da ismin..
Hafizam da gözlerin..
Yürüdüğüm bütün sokaklarda kokun..
İnsan bu kadar sevmemeli diyeceksin
Sevmek sana dair uzayıp giden bir mutluluk
Sonunda ölüm varsa bile.
Ve ben seni seni okudum sensiz kaldım
Sensiz öldüm
Üstüme seni atmadılar toprak attılar
Bilmiyorlardi üstüm başım sendin
Ve ben öldüm..
çünkü ben onu sevdim
Bir nefes kadar
Bir şiir kadar
Bir sen kadar
Sevdim işte
Satırların çaresizliği kadar
Ve ben roman okudum seni düşündüm
anlayamadılar..