Eskilerden neler var ki,bir çarşı pazar.
Kalmamış dostluklar,gitmişler azar azar
Üzülsen de boşuna,kahrolsan ne yazar.
Bizim ellerde ben yabancı mı olmuşum….

Babamın evine vardım,misafir geldim,
Bir türlü doğrulup karnım aç diyemedim.
İkram vardı ama, çay da isteyemedim.
Anamın evinde niyeyse el olmuşum…

Çocukluğum geçti,bu tarlada bağlarda
En uzaklara giderdik karşı dağlarda
Zaman geçerdi anlamazdık o çağlarda
Bizim topraklarda ben virane olmuşum…

Gençlere baktım bir türlü tanıyamadım.
İhtiyarlar bana baktı çıkaramadım.
Ne olmuştu insanlara anlayamadım,
Gurbet yad ellerde ben ki ırak olmuşum…

Oynadığım sokaklar hep kaldırım olmuş,
Yenilik var belki ama her yer taş dolmuş,
O eski evler yıpranmış boyası solmuş.
Çocuk oldum mahallede mazi olmuşum…

Ev çoktu belki ama evsiz barksız kaldık
Akraba kapısı kapalı öyle sandık
Nerede o dostluklar hani biz gardaşdık.
Özlem duyduklarım da ben vefa olmuşum..


Sadık KARADEMİR