YOKLUĞUNUN SONRASI
Taşlığa uzanmış boylu boyunca
İçimi ürperten bir sesle karşılıyor beni, Rüzgar gibi yanıma sokuldu hafiften, usulca Her solukta diken diken bırakıyor teni, Sessizliğin orta yerinde gözlerden ırak Etrafımı sardı önce, sonra saçlarıma sindi, Kurtuluşun yok dedi, kendini bana bırak Kirpiklerimden sallanarak dudaklarıma indi, Çıka geldi bir titreme yakıp kavuran sahralardan Engelleri aşan bir yangın, bir günahtan ateşti, İliğime kadar işleyen o sonsuz buhranlardan Düşlerin avuçlarımda can bulduğu gerçekti, Bir an bile okşamaktan geri kalmadı ruhumu Karanlığın gergefinde öldürdük zamanın akrebini, Onun gölgesine bıraktım tüm endişemi, korkumu Unutturdu ansızın sevdanın töresini, edebini, Daha dün seni yaşarken, bugün sensizliğe düşünce Yitirdi tüm tılsımını sevmelerim, yitirdi tüm inancı, Bir siyah kadındır kaldırımlarda gece Ve yalnızlığımda seni onunla aldatmanın utancı.. Mehmet YILDIZ ( Nisan 17 GEBZE ) |
Şiir Ustaca kaleme alınmış çok güzel bir duygu seli olmuş…
Çok çok beğendim...
........................................ Saygı ve Selamlar.....