roman zamanızamanın akıl odaları itinalı dağınıklık dudaklardan söz toparlanmıyor klarnetin izi ödünç alabilirim deli bir darbukanın seans arasından nefesi şen ve şakrak bahar sarım sarım sarınan uykudan sonra ardından kerpiç duvarlı düşüncenin çelik dayanımı idealler türetmek zor inanıyorsunuz gelin alayı ağzı gök rüzgar söyleyen toprağın diline arka bahçenizden çok acımasız olabilirim gölgelerin güneşli dansına gözler kuyu hiç şeyi duymadan hissederek kollarda kalkar omuzlardan zaten istemsiz bağdaşmaz oyun irkilmesine anlamlı yönlendirmeler zorunun yok biz seni ölen uzaklarınla sevdik işaret parmağını emiyor korkunun her biri mayısın çadırları kurulur yarına romanlı anlatımlara kalarak kahkaha 0002 |
Hasan Ali Toptaş