Güller Kucak Açar
Gönlümün ateşi, bedeni sardı,
Söndürmek imkânsız su dökmek boşa. Ömrünü yol edip, yıllarca koşan, Nerden bileceksin ne gelir başa? Ayaklar izinden ufuğa koştu, Gözlerden yanağa inciler düştü, Halimi temaşa edenler coştu, Bakınca imrendim gökteki kuşa. Unutma en hazin bir sonu bekle, Anları ulayıp zamana ekle, Sırrını kendinde, içinde sakla, Vursan da başını taşlardan taşa Güller kucak açıp sarar sabahı, Yapraklar özlemle bekler baharı, Çekip içimdeki taşan pınarı, Hasretin narını bağrıma döşe. Ellerin şakakta, gözleyip tanı, Özünde ararsan dostunu tanı, Sadakat tükenir, çekerler kanı, Gerçeği söylesen gitmiyor hoşa. Yokluğun matemi deliyor bağrı, Sessizce yaklaşır duyulmaz çağrı, Vuslat zamanında çekilmez ağrı, Çilenin hitamı bakmıyor yaşa. |
Gönül dostu; Her yönüyle anlatım çok şahane olmuş, tam kıvamında…
Çok çok Beğendim…
…….............................. Saygı ve Selamlar…