SİYAH ÖNLÜK, BEYAZ YAKALI AYDINLIK YÜZLER
Siyah önlük , beyaz yakalı
1960-70’li yıllarda Memleketimin temiz yüzlü Güzel kızları Kafalarda sarı şeritli şapka Tüm yoksulluk, yoksunluklarıyla Hepsi de güler yüzlü Hepsi okumaya sevdalı İlkokuldaydım, hatırlarım Birkaç kız yürüyerek giderlerdi Topayın köyünden Hacıbektaş’taki ortaokula Nasıl da imrenirdim, hayranlıkla bakardım Onlara Yıllar sonra Türkçe öğretmeniyim Muş- Bulanık- Karaağıl’da Memlekete izne gelince Bir haftalık raporun sevki için uğradım Hacıbektaş Ortaokulu’na Yazarken sevk yazısını masadaki memure Bir yandan da gözü hep bende Durup dururken Soruverdi birden “Siz, tanıdınız mı beni?” Baktım, baktım “Yok” dedim , “nereden tanıyabilirim?” Güldü “Ben, şimdi tanıdım seni, Asım öğretmenin kardeşisin Onun yanında kalırdın Şimdi çok da değişmişsin” Durdum duramadım “Eee, söyleyin artık, ben de merak içindeyim” Gülümsedi sevgiyle “Ben,” dedi “Örzüle’yim İlkokulun yanındaki evde Hayriye teyzenin kızı Sınıf arkadaşınız Nermin’in ablası Şimdi de burada memureyim” Bakınca bu fotoğrafa Köyden okumaya yürüyerek giden kızlardan Örzüle abla geldi aklıma Yaşadığım bu olayı anımsadım Siyah önlüklü, beyaz yakalı kızların fotoğrafını görünce Sayıları azdı Nasıl da güler yüzlü Aydınlık yüzlü Kızlardı Bakarken bu fotoğrafa Başka bir fotoğraf geldi o anda aklıma Hatırlarım Nevşehir Ortaokulu’nda altmış kişilik sınıfımızda Beş altı kız vardı Bakarım ara sıra Elimde kalan bu tek fotoğrafa Yıl sonunda bir bahçeye götürmüş bizi Şimdi İzmir Güzelbahçe’de yaşayan Geçen yıl gidip elini de öptüğüm Aydınlık yüzlü Tabiat Bilgisi öğretmenim Aycan Yolyapan Bir daha baktım Necdet Bey’in paylaştığı fotoğrafa Şimdi çoğu babaanne, anneanne olan Bu aydınlık yüzlü kızlara “Keşke” dedim, “keşke zaman içinde Hep aydınlansaydı ülkemin kadınları” Durum onu göstermese de Gidişat bana hoş gelmese de Umudumu yitirmeden Çok zor şartlarda okuyan Bu kızlarımızı, kadınlarımızı Saygıyla selamlıyorum ................................................ Numan Kurt 7 Nisan 2017 |