Sana bir güzelleme yapmayı düşündüm
az evvel
Seni sana
ve tüm dünyaya anlatmak istedim hemen şimdi
Seni tanımıyorum aslında
Ölmesi gereken çocukların vuruyor kulağımın kıyısına
Sessizce yer açışlarını dinliyorum diğerlerine

Bir harita çizmeyi düşündüm
Çocuklara göstermek için
Her şehrinden çığlıklar yükseldi
Her çığlığın ardından bir küçük kan damlası
Küçük çocukları küçük mermilerle öldürdükleri için mi
Küçük küçük kanamaları
Dünyaya hayatta kalmayı anlatmaları

Bir an dünyanın en güzel şehirlerinden biriydin sen
Diye hikaye anlatmayı düşündüm
Yıkılan minarelerin ve çöken kubbelerin geldi başına insanlığın
Aklıma gelmesin diye bir kez daha attım çukurlarımıza
Unuttuğumuz ne varsa onların yanına

Elma koklayan çocukların
Yanan gırtlaklarıyla
Ve onlara hiçbirşey yapamayan babaların
Uçaklar geçiyor diye kulaklarını tıkayan annelerin
Ölümden kaçmalarına küfreden insanları da
anlatmak zorunda kaldım
burnumun dibinde çocuklarını öldürdüler
ben… neyse

küfürbaz diyorlar olanı anlatınca
ırzımıza geçtiniz
ömrümüze yettiniz
çocuklarımızı aldınız elimizden
şehirlerimiz bizim değil artık
mezar bile olamayan toprak parçalarında yaşıyoruz bizler
bize sorulmadan çizilen haritaları dinliyoruz
ölüyoruz hızlı hızlı
yok oluyoruz
ve gözün aydın dünya!
İdlipten yüz kadar çocuk ve ailesi gelemeyecek buraya
Kirletmeyecek sokaklarımızı
Rahatsız olmayacağız onları görünce
Ellerinyle yemek yemeyecekler karşımızda
Her yerde karşımıza çıkmayacaklar
Yani yaşasın ey dünya!
Dün idlipte insanlık bir kez daha yok edildi.
Dünyanın mülteci krizi çözülsün diye
Suriyeliler yine yok edildi.
Ve dünya artık yaşanacak bir yer
Yerseniz….


Anlatacağım hikayeye gelince…
Dünyanın en şerefsiz ve komiksiz fıkrası
Çocuklar öldürülürken dünya buna engel oluyordu…
Mehmet berat