ne gideceğin belliydi nede döneceğin
yanımdayken sensizliği yaşıyordum
ellerim tenindeki sıcaklığı özlerken
vuslatı bekleyen bülbül gül gibiydim
sakin gibi görünür halim olsada
bir sözünle gülecek yüzüm
bir kurşunla ölecek yüreğim karşındaydı
umursumazlığı tercih ettin sen
ve yavaş yavaş beni hayatından çıkarttın
oysa ben sana nasılda alışmıştım
sen yanımda olmayınca
zamanın benden götürdüklerini düşünmüşüm hep
beni benden alıp götürürken hiç farketmemişim bile
hangi kahpe gecede düştün gönlüme
hangi gün ışığı gösterdi seni bana
seni sevmekten pişman değilim sevgili
seni sensiz yaşamak zor geliyor
gözlerimi kapatsamda başka bir dünyaya
biliyorum bu senin alakadar etmiyor
hatta beni unutmuş elin olmuş ihtimalin bile var
bunu düşündekce sızlıyor yüreğim
yüreğim aşka vurgun kalacak
zamanın ardında kaldım sevdam
sen kimbilir nerde kimlesin
ben senin beni bıraktığın yerdeyim
aynı sokakta aynı banktayım
hazana uğramış hayallerimle
elimde gazete sarılı şişemle
sevgiden yozlaşmış bu şehrin kaldırımları
yüzümü yıpratıp gecen hırcın rüzgar
eskitemiyor bendeki seni
gün gectikce çöküyorum
sen hala daha dimdik ayaktasın
ışıkları sönük bu şehirde
ben bir varoş sen bir peri
sana göre bir serseri
gözlerim yollarda seni beklemekteyim