Alaca karanlık
bu gece hiç tanımadığım birini gördüm
yanıma yaklaştı ve kulağıma ben yalnızlık diye mırıldandı oturduk bir kafede dertleştik biraz ağzından cıkan her söz seni andırdı bana tokalaştık evlerimize gidecektik sözde meğer onun evi bizim evmiş farkında değildim dışarda şırıl şırıl yağan yağmur buğulu camlarda gözlerim dalıyor üşüyorum sarılacak bir dost bir arkadaş arıyor gözlerim yalnızlık bitiyor yanı başımda ışığına sis cökmüş odamın perdelerini çekip yatağıma uzanıyorum ürpertici karanlığın derinliklerinden sensizlik beliriyor korkuyorum oysa dün gece renga renkti şehrim bugece kara bulutlar cökmüş gözlerime gecenin alaca karanlığında sensizlikle savaşıyorum içimi kemiren bu kurtu söküp atamıyorum giderken rüzgarla dans eden sacların düşüyor gözlerimin önüne ve benden alıp götürdüklerin Fatih KATI |
...........
Gönül yaylasında edalanmış yüreğinizi taşıran,
has yürekliler kervanına karışan,
ve bu durakta molalanan,
asil duygulara cemreler olgunluğunda selam...
Kaleminize giderek çoğalan saygı...
Cemre duyguları katkılı,
kırkikindi yağmurlarında yıkanmış yürekle ve şiirle kalınız..
Birden fazla defa tebrik ediyorum...