nerdemiyim !
firarındayım
kendimi bulamıyorum
yoruldum bu hayattan...

maziden kareler karşımda duruyor
öyle zorlanıyorumki
ayakta durmaya
o kadar yorgunım ki aleyna
yıkıntıların arasında kaldım...

bu gece
bozguna uğramış yurtlar gibiyim
yalnız sessiz kalmışım
bende bilmiyorum aleyna
bende bilmiyorum nasıl bir yolda ilerliyorum
içine düşdüğüm bu boşluğu bende cözemiyorum

öyle bir ummanın içindeyim ki
esen her rüzgar başka başka diyarlara savuruyor
öyleki aciz öyleki caresizim ki
tutunduğum her dal kırılıp düşüyor
oysa ne umutlar ne vaadler var sinemde
tam söyleyeceğim anda başka bir poyraz alıp götürüyor beni
hiçbiri sözcük olup düşemiyor dilimden
altınmıyım yoksa bronzmu anlamadım
kaybolup gidiyorum öyle süzülerek

zümre yıldızı gibi gördüklerim
kara kuyu olarak tanıtıyor kendini bana
ne geri dönebiliyorum
nede gidebiliyorum

cok duygusalım bu gece aleyna
hemde cok hicran dolu gecem

Fatih KATI