Oturdun karşıma masa başında, Sunar Yazıcıoğlu
Oturdun karşıma masa başında,
Sen bana ben sana bakamıyorduk; Suçlu olduğumuz biliniyor da, Bir kaptan bir kaba akamıyorduk. ** Öğrenci mi kaldı rakip olacak, Sen neden çıkardın karşıma onu; Temiz kalple bana gelmelerinden Arslan oluverir kükrerdin hani. ** Stadyumda nasıl bozdun o kızı, Öğretmenler, bir de benle sen vardın, Ben nişanlı idim, sen ayrılmıştın, Ayıp değil miydi, öyle davrandın. ** Kadın bu ne yapsa iyi görülür, Cennetten kovulmuş melektir sanki, Sinema girişinde, son gördüğümde, Nasıl ağlamıştın görünce beni. ** İşte bazen böyle hatırlıyorum, Göl olmadan susuz düşen bir nehir; Biribirimizi neden sevmedik, Seninle arkadaş olamazdık ki. ** Kızarım yarıda bırakanlara Bir ilişki yeni başlamış iken. Hiç üzüntü olmaz, kalp kırılmazdı, Sen beni, ben seni tanımıyorken. ** İyi bil sevdada hiç hoş görmezler, Bazen söylenilen bir boş cümleyi: “Beni memlekete çeker götürür” Ve “kendini bir şey sanıyor “gibi... ** Bak işte aklıma yine sen geldin Hırçınlığın düştü anılarıma, İyi ki olmamış seninle işim, Kapıdan dışarı kovardın yoksa. Sunar Yazıcıoğlu |