DUY BENİ
Oturup bir dağın çiçekli eteğine
Düşlemek denizi,aşka düşmekmiş. Bir de tutup mavinin kanatlarına Tebessüm iliklemek Sende tüm halkları sevmekmiş. Duy beni, Sesimde sesinin buğusuyla Gözlerimin değdiği en heybetli dağlarda Mavinin her tonunda yankılanan sesimdir. Gör beni, Gözbebeklerinde yeşil bir ormanın Kol kola duruşunda Ayrık otlarını yüreğinden öperken ben Baharı kucaklar gibi Kollarımı sevdana açmışım. Bil beni, Sende büyüttüğüm çocukluğuma Türkü söylemeyi öğretirken ben Kıldan ince köprülerden Gözleri kapalı geçmişim. Bir garip diyarda zerre iken varlığım Tüm dünyayı kendi bahçem bilmişim. Adının yağmurunda toprağımı kutsamış Her iklimi sen diye sevmişim. Ben ki Bir ayarı bozuk zamandan Ezberimde masallarla Mutlu sonlara inanarak geçmişim. Necla Bektaş |
Tebrikler saygıyla