GÜLE GÜLE
Balıkesire tayin olarak okulumuzdan ayrılan
Edebiyat öğretmeni Bedia NARLI kardeşime armağan Bir hoca hanım vardı okulumuzda, Gülünce, rahatlatırdı sizleri Bir kardeş gibi, bir abla gibi. Öğrencileri de etrafını sarardı Teneffüslerde, Demek ki onlar da severlermiş. Kâğıda bir çizgi çizip nasıl? Diye yanına varsanız, Çok güzel olduğunu söyler, ve Sizi, doğru çizmeye teşvik ederdi. Bir yazı yazsanız sizi, yazar; Basit bir dörtlük yazsanız, Yine sizi, şair ilan ederdi. Hemde tebriklere boğarak... Balıkesir’liymiş garibim Maraş gelini Ama yerlisi olmuştu iyiliğiyle. Kader bu, işte ayrılıyor Maraş’tan Kendi de üzgün. Hemde gözler buğulu, Bazanda yaşlı. Tek gelmişti Maraş’a, ama tek gitmiyor. Yanında çocukları var, Birde iç güveyisi oldu “Bizim Mêemet Bey”i var. Bu okuldan nice arkadaşlar gitti Hepsinin ayrılığına katlandık öyle, Sizinde ayrılığınıza katlanacağız, Hoca hanım... Bu işte bir hîle olduğunu Düşünmek istemiyoruz. Değil mi Hoca hanım? .. Güle güle gidin... Uğurlar ola, uğurlu ola... Tekrar görüşmek istiyoruz, Hayırlı sebeplerle diyoruz Hoca hanım. Güle güle... 24.Ekim.2001 Mustafa Zincirkıran |
..................................Saygılar ve Selamlar...