Alıştım!
Ah yine doldu içime sensizlik
Burnum sızlamaya başladı Yokluğunun yarası gibi… Alışıyorum biraz Alışıyorum gölgesiz gidişine Alışıyorum göğsümü yarıp kalbimi öldürüşüne… Ah yine damlalarla buluştu dudaklarım Anlatamadım hayatın aşk’a tutsak kaldığını Uzun bir alanda olta atıyor şimdi düşlerim… Bir kenara sinmiş çocukluğum Demir kapımı açmamı bekliyor… Ama alıştım, alıştım kendimi yenip Yeniden gülümsemeye Alıştım gölgesiz akşamların Sönen gülüşlerine… Sen beni merak etme…alıştım alıştım gölgesiz serinlemeye! İlknur Köknar(Sokak Kaçkını) |