Ağla Dilsiz Gönül!..
fısıldı gibi gelir ayrılığın ayak sesi
çit örülmeye başladı, düşler davalı şimdi sanık yok şahit yok…çığlık yok kahkaha yok…! göçük sonrası bir toprak gibi gönül feryadın görünen rengi de yok…! ayaklarımı üşüten bu sokak kimin dudağımı titreten bu rüzgar senin ya kelepçe gibi bileği saran, bu saçlar kimin kendim mi kırdım o çok sevdiğim dediğimi…! ağla dilsiz gönül…akıla deki “sen bir düşün” bu ilk defa yalanı misafir edişim bu ilk defa çakıl taşlarına dillenişim bu ilk defa kim olduğumu merak edişim meğer sevgisiz çürük bir meyve gibiymişim anladım…gel kaldır beni… güneşe gülümseyelim…! ilknur köknar (sokak kaçkını) |