RENKSİZ BİR DÜŞ UZAMINDA UMUTTUR YALNIZLIK
Kaç renk boşluğa döküldüğünde, sen sen olursun?
Kaç renge boyandığında şehir, aşk? Bütün renkler kirlenir günde… Boz bulanık bir suda boğulur kuşlar Yarım bir sevda kalır geceye… Yarım bir şehir…. Gökyüzünde izini bıraktığın aşk Adını deniz koyduğum mavi Üşür mevsim/siz Unutursun hatırlamadığını Anılar Habersizdir Nehirlerin kuruduğundan Saatlerin sana kurulduğundan habersiz… Gündüz yağmurlarının hasretiyle ıslandığımız akşamların Yalnız bırakılmışlığında asılıdır ya bakışların İşte o kadar uzak sanırsın zamanı Oysa o kadar yalın Belki bir bahar akşamında ürperen tendir adın Gözlerin gelir aklıma o zamanlarda An/sızın gelir …! Bir düş takılıdır uykuma … Kuyruğu,kanatlı uçurtmalarda Bir düş sakiniyim şimdi. İzbe sokaklarda şarkım dinlenir… Kokum ıhlamur ağaçlarında ılık.. Yalnızlığım yıllanmış şaraplarda kızıl bir öykü Ve duru bir filizdir özlem Hiç büyümeyen umut gibidir boynuma dolanan sarmaşık Masallarda fısıltı Tılsımlı bir fasıldır şimdi… Yaşamak şimdi…. En büyük ayrılık… 30 Haziran 2011-istanbul
|