137.gün
Bense hala seni seviyorum
ama sen de güzel seviyorsun beni ben seni sevmekten öleceğim bir gülüşün var bir gözlerin var kimsenin görmediği mutluluğu huzuru güveni sevgiyi orada görüyorum işte. kimse bilmez ben bilirim. gülüşün tek vazgeçilmezim. öyle bir kokun var ki derin derin nefes alıyorum iliklerime kadar sana yanıyorum bir sana yenildim her zerremle. seni her gün ilk gün ki gibi çok seviyorum hatta daha fazla ve bu çok güzel bir his biliyor musun sevdiğim ? her gece balkona oturup nasıl bu hale geldim diye düşünüyorum ağzından adımı duymam yetmişti mutlu olmama hiç sevemezdim oysa ismimi ses tonun sevmeme yetmişti. |