472.gün
Gideceğim.
Bugün değil, yarın değil belki ama gideceğim bir gün. Yakında bir gün. Uzaklaşsın istedikçe yakınlaşan bir gün. O güne kadar her gün gülümsemeliyim yüzüne, gözlerinin içine doyasıya bakmalıyım. Gözlerim bunu yazarken bile doluyor duygu yüklemesi yapmışsın bana çokça, işimi çok zorlaştırıyor bu. Beni ağlak hatırlasın istemiyorum. Sabır ver bana Tanrım, kendimi tutmalıyım. Biliyorsun, seni seviyorum. Ama sevdiklerim kırar zaten en çok beni. |