hey gökleri saran sarmalayan bulutların etekleri
sıra sıra dizilmiş paslı gözlerimin ucunda
sırtına yüklemiş rengi beyazı
hayat verir şimdi şanlı otağa
can olur da vazgeçemezsin
herbirinde sayısızca insan
sırtına yüklediğin akıp geçiyor
elbet nedensiz değil
hayat verecek yurtlukların mahlasına
yeşeriyor dokundukların
birde nefes olmuş insana
can buldun ya
koş yürü,şu heybetli dağlara
can buldun şimdi can ol dağlara
nefes veren yücelik
bir değil bin can veren
ne güzelsin bugünde
aydınlık çehrede
ağaçlarınla renk aldın hergününde
yatsam koyuluklarının altına
sereserpe
sıcak bir yaz günü geldiğinde
kurumasa sular
çağlasa topraktan tuzlanmış yüzüme
ah bir de içsem koyuluklarının serinliğinde
herşeyden umarsız iken
canına canan olsam
ayrılmadan kuşağından
yürüsem yükseklerine
boşluklarında konaklasam yıldızları tutarcasına
ve uyandığımda
sıra sıra dağlar bulsam
ardına her varışımda