Hiç dalgalıyken izledin mi denizi?
Her yerinde yoktur dalga denizin.
Ufka baktığında sakindir.
Ya da öyle görünür işte...
Biraz ortaladıkça kıyıyla denizi,
Başlar yavaştan serzenişler.
Çok da batmaz göze o zamanlar.
Bilen sadece denizdir
Kendi gökyüzündeki fırtınayı.

Kıyıya yaklaştıkça köpürür deniz
Belki de...
Ufuktan beri biriktirdikleridir taşan.
Ağır gelmeye başlamışlardır artık
Taşıyamaz olmuştur.
Ve artık...
Kusmaya başlamıştır biriktirdiklerini.

Kıyı...
Kıyı ise beklemektedir denizini.
Gelsin,gelsin de döksün içini diye.
Ordadır hep kıyı, bekler
Denizin içindeki ne olursa olsun
Gitmez.
İster sert kayalar olsun denizin içindeki
İsterse ufak kum taneleri olsun
Fark etmez.
O sert kayaları yüklenir kıyı,
Alır denizin omuzlarından
Fedakardır kıyı
Deniz de bilir bunu,bencillik etmez
Arada yavaşça dokunur kayalara
Az da olsa hafifletmek için belki
Yükünü kıyının.

Deniz de öyle her kıyıya vurmaz dalgasını
Her kıyı anlamayacaktır onu.
Bilir bunu deniz.
İçindeki birikmişliktendir ki
Ufak bir dokunuşuyla anlar.
Zordur deniz için
Ait olduğu kıyıyı bulmak.
Ama değer!
Yorsa da denizi bu
Gün gelecek ve bulacaktır
Deniz kıyısını.

Çünkü...
Deniz kıyısız,kıyı da denizsiz
Olmayacaktır.