Kırık dökük anıların dem vurduğu zaman lardayım

Kırık dökük dedimya işte ,
Döküntüleri asla toplanamaz halde olan,kangren tutmuş yüreğimin her bir yanı
canım dan can gitmek üzere,
Sulu sepken morluklar yer etmiş belirginlik te,
birleşmeyen hayal kırıkları var yaşantım zaten alt üst olmuş biçim de,

Anılarım yüzüme tokat gibi çarpıyor her köşe başında,

Yaralarım kabuk bağlamıyor, her geçen zaman aleyhime beni benden alıyor,
sızıntıda adeta yüreğim,
gittikçe gidiyor benliğim kayboluyorum hissiz kuyuların girdabında.

Kaç kurşun vurdu bizi,kaç yangın dağladı kalbimi,
kaç senfoni çalındı ama her defasında notasız kaldı ,
kaç buz tutmaz geceler ısıtmaz oldu dondurdu sıcacık gülüşlerimi.

Oysaki her defasında umut taşıyan ben artık umutsuzluğa yelken açmıştım sanki,

amansız çınlamalar kulaklarımdaydı uğultular eşliğinde,
Çanlar çalıyor hiç bir ses bir başkasıyla örtüşmüyordu.

Yersiz yurtsuz kaldım iklimsiz günlerin eşiğinde,
iç çekişleri yaşıyordum tekrarı olmayan geçmişle
Ruhsuz bedenim tükenmiş olsa bile

Yine yeniden adeta savaşıyordum...
Sensizlikle
Aleyna ırmak