YAŞAM HİÇ DE ÖYLE DEĞİL
Hiç bilmedim haksızlık yaratmayı kalleşçe,
Yaşam tepelerine tırmanırken kendi başıma,
Ne engel gördüm ne kahpeliklerle karşılaştım,
Dostluklardan çok düşmanlar sarıyor etrafını.

Hiçte tozpembe değil yaşam kuralları dünyada,
Yeme içme hırsı sarınca insanın tüm nefsini,
Sahte dostluklar alırsa etrafını pervasızca,
Hayat hiçte yalancı cennet olmuyor bu dünyada.

Ne pazarlarsan pazarla menfaat alınıyor hep,
Unutuldu şahsiyet, öldü insanlık kalmadı şeref,
Namussuzluk diz boyu öldü sevgi bitti mutluluk,
Umutlar uçup gitti kin nefret sardı ortalığı,

Hep dost bildim, kurmadım kimseye pusu,
Kuzu bildiklerim hep kurt postu ile çıktı karşıma,
Ne paraya ne pula tapınma hiç gümüşe altına,
Boğulup yok olma karanlığın bulanık girdaplarında.
Durmuş Karabağlı