Kangren Çiçekleri
yalnızlığımın tozları ayak sesimde titreşir
uçsuz bir vadi uzanır gözbebeklerime içimde ılık bir rüzgâr sokakta çocuk sesleri saab kaderimde bahar-ı hayat saadet ile dolar etrafımızda ayrılık kervanları karanlık düşmeden sakındır beni korkulardan topla kangren çiçeklerini kalbimden asil sevmelerin aleviyle tutuştur beklerim seni kuytu bir istasyonda sessiz çığlıklarımı götürür trenler gönlümde sadaret makamın yağmurundur dökülen şu semadan güneş umutla uyanır sabahlara avucumuzda ekmek kırıntıları çağır martılarda sebeplensin yokluğa aşina şiirlerin esaretinde kapandı bir devir saklan yarı ölülerin uykusundan uyanmayalım başka rüyalarda Ali Haydar Koyun |