TOZA SORDUM
Toza sordum
Zaman mı senin içinde Sen mi zamanın?... Zaman benim içimde Dedi; bir rüzgar esti savruldu Pencereden dışarı baktım Poyraz tozlaşmış kar tanelerini savuruyordu Kar tanesine sordum Zaman mı senin içinde Sen mi zamanın ?.. Kar tanesi memnun halinden Dedi ben zamanın içinde Kapattım pencereyi Ayağım takıldı yerdeki kilime Baktım öylece içindeki motiflere Konuştum tüm ilmeklerle Hep bir ağızdan haykırdılar Biz zamanın içinde... Açtım kitabı baktım harflere: Sağdan sola,soldan sağa Yukarıdan aşağıya,aşağıdan yukarıya Üst ,üste iki nokta Baktık birbirimize uzunca Siz mi zamanın içinde Zaman mı sizin?.. İki nokta da bir tavır,bir mimik Bir jest ki sorma: Zaman onların içinde... Bir çekirdek vardı avucumda Az sonra dilimin ucunda; Sen mi zamanın içinde Zaman mı senin... Çekirdek uç verdi zaman denilen an’dan; Zaman içimizde!... İçime doğru filiz attı İç sesim dalgalandı Sanki içimdeki Deniz kıyıları taştı. Güneş ışınları bulutla kucaklaştı Bir yağmurdur başladı. Yetişmek için yitirdiği zamana Kanatlı bir at gibiydi damlalar Şaşkın,dağınık bir halde Geçmiş zaman içinde Son yaprak arasında Gelecek filizlenmekte Anladım dönenceler içindeyim Ne başta, ne sonda Dönenip durduğum an; Gelecekle geçmiş zaman arasında Görünmez bir çizgi Düşselliğin gizi Gel zaman,git zaman Önümde ya da ardımdasın; Her an.. Gelecek zaman: Yürek toz duman... |
paylaştığım duyguya katlanabilmektedir...
.................................................................Nietzsche.
Gönül rahatlığıyla beğendim...
......................................................... Saygı ve Selamlar...