"Ham meyveyi kopardılar dalından."

Dinlerken...

Neydi o gül diye diye canımızı inciten
Sanki iki kalp bir ağ içinde hapis
Çırpındıkça can çekişen
Düşlesek çektiğim/iz
Gerisinde deniz mavisinde tuz
Sığınmışız bir gemiye liman arıyoruz
Soludukça soluduğumuz hava
Buz gibi be usta buz.


Ayrılık yaşanılan en kötü şeydir
Daha kötüsü yine bu halde onu istiyorsan
Mesela
Deven ölse o kadar üzülmezsin
Yüzünü hiç kimseye göstermeden
Belki ağlarsın gelmeyeceğini bile bile
En iyi kendin tanırsın kendini
Bir de kendindekini
Ayrılık da ölümde vakitsiz gelmeyecek
Gelmeyecek be usta.


Yokluğunda;
Ateşi düşmeyen bir sevda benim/kisi
Şimdi yüreğimi kırbaçlıyor bölünmüş sözlerin
Kaç kez kırılır bir kalp yaralıyken kaç kez
Kaç kez yanar canın
Kaç kez dizilir yüzüne katre
Bir gül diye diye kaç kez gider insan
Hadi söyle be usta öldüğün ayrıldığın yere.