VEDA KÖPRÜSÜ
Yapamıyorum, gözlerine dur demeliyim
Saklanamıyorum omuzlarından sarkmış ellerimle. Belki bir vapurun dumanındaki öfke kadar Masamın üstüne koyduğum poşete sarılı kalp kırıntılarıyla dur demeliyim. Mevsim kış, en sevdiğin, ey sevdiğim Buz tutmuş köprülerimiz ısınamıyorum dur demeliyim. Belki küçük kızın saçları örülene kadar Bahar yakındır dur demeliyim. Annemin kolyeleri, babamın antik oyunlarıyla Ben ki sevda ayları kaç çeker senden öğrendim. Anılarım, ancaklarım, hiçbir zaman anlamayacaklarım Belki adınla başlayan her kelime zerresine dur demeliyim. B.D |