ÜRYANDIMÜryandım! Kendi türkümü yakıp ısındım İliştiğim can kurtaran salımı kotarırken yalnızlığım solgun parşömenlere geçirip, saklayan da yoktu zaten. Neydeyim ki akrabayım, tanıklığım geçersizmiş tarihle. Sözler ölü, imik feryatta hep. Bir tufan ıslığıyla çalıyor beni. Dağ başına hicret etmiş denizim; kendi kumsalıma çıkardım tüm acılarımın zorunlu özetini. Rüyalarınızın herhangi bir sezonunda konuğum olun, okuyun onu. Sonra, eğer başarabilirseniz, tadını tarif edin bu ömrün bana. |