SEN YOKSUN!..SEN YOKSUN!.. Şimdi sen yoksun! Sensizliğe katlanmak var Uğruna düşünceler eskitip gönül yükünü sırtlanarak uçan kuşlardan dahi ahvalini sormak var. Mutluluktan bîhaber, Gözyaşımı sızdırırken gönlüme umutsuzca aynalara bakmak var. Şimdi sen yoksun! Dualarla, kanat çırpıp gönlümden Bir kuş misali hayâline konmak var Ve yalnız başıma sofralarda, Aş yutarken, taş yutarcasına acıyla yutkunmak var Böylesi hicran yangınında sensizliği soluyup İçten içe erimek ve yanmak var Şimdi sen yoksun! Herşeyden vazgeçip , tüm renklerini soldurup zamanın Sensizliğin günbatımına kendini bırakmak var Sen yoksun Denize ulaşamayan nehirler gibi Öylesine, belirsizliğe akmak var. Anılarla avunup ümidin limanında sessizce, Hüzün dolu gözlerle senden Son bir medet ummak var. Şimdi sen yoksun Sensizlige katlanmak var ... Ayşegül BAHÇECİ 24.01.2017 |
Sunduğun Şiirin alevli yangını dizeleri de tutuşturmuş…
Çok Beğendim…
…………………. Saygı ve Selamlar…