Sana gel demek bana ait değil artık..
Bir sokak başında ben,
Koca bir yolda sen hariç herkes...
Böyle hiç gelmiyecek gibi beklemek artık,
Annemin evladına yakışmıyor.
Beklediğim boşluklardan anlıyorum,
Sanki sen değilsin beklediğim.
Sen değilsin gözlerimin ferini çalan benden,
Hiçbir şey sen değilmiş gibi
Halbuki: herşey sendin.
Denizlerimi yakanda,
Göğümü karartan da ,
İnandığım umutları söndüren de sendin..
Ben böyle bin asır beklerdim de,
Seni beklemek;
Yol kenarına atılmış itten sadakat beklemekten zor!
Ne sevmeme izin verdin;
Böyle koca bir yürek dolusu,
Ne de layıği gördün seni beklemekere..
Bundan sonra şeytan azabına.,
Ölü mezarına ,gök yağmuruna kavuşabilir!
Benden vuslata izin!
Nazım’ada izin;
Dizeler yara yakilabilir.
Çünkü;ben onu beklemiyorum artık....
!