Babamın Yaşındayım
Güneşe yürüyorum, yolum dikenli, yamaç;
Ne bir dam var çevremde sığınacak ne ağaç; Yağmura yakalandım, bulutlardan karayım! Madem ıslanacağım bırakayım kendimi, Yağmurda yürümenin zevkini çıkarayım. Yağmur dindi; üşüdüm, boydan boya ıslandım, Yoruldum, dinlenmeye bulutlara yaslandım, Kendimle çarpışıyor kendim, kendi kendine. İçimdeki çocukla çocuk oldum çok zaman; Özlem duydum her bahar yağan kırkikindine. Baharları bitirdim yazlar geride kaldı İçimdeki tenhalık ruhuma korku saldı Ömrün son demindeyim, umutlarım solmakta, Ağır ağır mı çıktım sanki merdivenlerden? Baksana gün tükendi; şimdi akşam olmakta. Kalbin teklemesine sebep mi ihtişamın? Sabahı var mı bilmem vardığımız akşamın, Nefes alamamanın gizli telaşındayım. Gidenlerim aklıma düşüyor geç vakitte; Takvime bakıyorum, babamın yaşındayım. Babamı kaybettiğim yaşa geldim kaderim Aynı yaşta aynı dert belki bundan kederim Ben babamın oğluyum, ardı sıra giderim. Öldüğünde bir çınar devrilip gitti derdim Anladım ki genç yaşta ölmüş benim pederim İbrahim COŞAR |