Gazel-i Cevâî
Sehv eylemiş zâhid sen ma’nâya heves verme
Bir bûseye sîmâ-yı sâgarda nefes verme Hem hâli perîşân hâl hem perde-i şeb-târı Gel böylesi hoş mâh-ı tâbâna ‘ases verme Ben tâlib-i sırr-ı aşkım cân-ı harâbım var Vîrânı sorup kim genc-i zâra hares verme Efgendelerin hâzır bir vermeye bin cânın Agyâra budur ma’nâ âb-gûn-kafes verme Dünyâyı Cevâî eşk-i hâme harâb etti Mihnet çemeninden nazm-ı herzeye ses verme |