Çocukluğum
Çağırırlardı.
Mahalleden çocuklar Koşardık. Topuklar havada Soluksuz.. Çığlık çığlığa Ben de varım, ben de.. Sesleri.. Ne oynanacak belli mi? Yok.. Olsun koşalım.. Seslendi birinin annesi, Koşma düşeceksin inan ki. Ebe Kim? Ne ebesi dedi biri.. Gülümseyerek bakındı penceredeki Güllerini suladı diğeri Çocuklar toplandı. Haydi! Oyun vakti.. Hülya Bozyel Şahin 13.01.17 |
çocuk olmuşluğumuz
koşmuşluğumuz varmış..
terlemiş.. ağlamışlığız..
ama koşamamışlığımız
sevinçlerimiz
acılarımız varmış..
sevdalalanmış
terkedilmişliğimiz gibi
şimdi şiir karalamışız
çocuk olmaktan öte..
yalnız kalmışız..
boş vermişiz şiire..
tebrikler
tebrikler..