Som Aydınlık
Hicranla biten bir gecenin sonunda,
Gözlerimi ışıtan güneş doğuyor. Yâre giden zorlu vuslat yolunda, Gam ile kasaveti ülfet boğuyor. Tüm albenisiyle girdi de öyküme, Hasretten öte artık ona duyduğum. Tahtını kurdu şimdi sırça köşküme. Ve onun kokusudur hep soluduğum. İstemem başka erguvanlar açmasın. Yalnız onun usaresi yeter bana. Razıyım başka arayanım olmasın. Bir ömür onla olmak can katar cana. Ankara,19.04.2008 İbrahim KİLİK |