sırtımı yasladım sana..ağaçlarına ve dallarına..aynalarına ve sularına..sevdamı avuç içlerine ve sustum/ölümlü bir çığlık gibi..dilimden akarken kum taneleri, düşerken toprağına..lirik ağıtların sessiz çığlıklarında..kanadımda/kanadım yüzüne..kırdım kanatlarını sol omuzumdaki meleğimin yüzü AKtır hala ve çizdim..kara/kalem bir haykırışla..çizdim bedenini aŞk olsun diye..


(...)

benimle ölmeyecek
duygular taşıdım yüreğimde
aklımın heryerinde
ve ruhumda...



okuyorum ilk ayet tadında
ve söküyorum tek tek
tel tel saçlarından
içersinden ben geçmeyen seslerini ki
yüzün düş/üyor aynama
mavi bir müziğin
odamın duvarlarında bıraktığı
neon ışıkları altında..

dokunurken sana
sokulurken kimsesiz ve sensiz..

ciğerlerime çekereken
yokluğunu/yoksulluğumu
yalnızlığımı kundaklıyorum
ölüm diyalektiğinden..

ve bil ki sevgili;
şiirlerin vaha/dudaklarım ıslak..
halüsinasyonlu düşler,
düşüşler yaşıyorum terli..

biliyorum
altdudağını ısırarak bakıyorsun şimdi
hani şimdi karnı doymamış bir timsah misali
b/akıyorsun kelimelere ki

emin misin?
kala kaldığın yerden
dayanabiliyor mu göz bebeklerinin içi
yalınlığım ve yalnızlığım
mutasyona uğramış gibi
gittikçe vahşileşiyor kelimelerim..

bil ki sevgili;
sesim soluğuna karıştı
ıslanman için dilimi sokuyorum ruhuna
sur senin dudaklarında bil/iyorum..

(suratımda aptal bir gülümseme ile sana bakıyorum,
geçmişten geleceğe ve kendine yaptığın her şeye)

öfke/kızgınlık/
şüphe/gerginlik _ yok artık..

şimdi..
tek tek kulaklarımdan sökülmüş sesler gibi
ve çırıl çıplak
ve sağanak
ve gök gürültüsü
kızgınken küsmüş çocuklar gibi
bana yazılmayan harflerin öksüzlüğünde
bir ayrılığı kutsayan deniz gibi
b/akıyorım
omuzlarına/çehrene ve dilindeki kıvrıma ki

kızıl ve bir deniz masalı.
işte bu yüzden söndürüyorum yüreğimdeki mumu
ve ihtişamını..




(...)